ในปี 2565 ตลาดสินค้าเฟอร์นิเจอร์ของอินเดียมีมูลค่าประมาณ 2.3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ และคาดว่าจะขยายตัวถึง 5.2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ภายในปี 2567 โดยประเทศ 3 อันดับแรกที่อินเดียนำเข้าเฟอร์นิเจอร์ ได้แก่ จีน ที่ 52% อิตาลี 14% และมาเลเซีย 11% ซึ่งประเทศไทยอยู่ในอันดับที่ 9 โดยมูลค่าการส่งออกระหว่างเดือนมกราคม – ตุลาคม 2566 อยู่ที่ 24.31 ล้านดอลลาร์สหรัฐ 

 

ปัจจัยสําคัญในการขับเคลื่อนตลาดเฟอร์นิเจอร์อินเดียให้เติบโตอย่างรวดเร็วมีหลายประการ อาทิ (1) กําลังซื้อของคนชั้นกลางมีมากขึ้นจากการที่เศรษฐกิจอินเดียขยายตัวอย่างรวดเร็ว (2) การขยายตัวของเมือง (Urbanization) อย่างรวดเร็ว (คาดว่าภายในปี 2573 จะมีคนอินเดียอาศัยอยู่ในตัวเมืองกว่า 590 ล้านคน) (3) นโยบายรัฐบาลในการพัฒนาสาธารณูปโภคพื้นฐานและชุมชนเมือง และ (4) พฤติกรรมผู้บริโภคอินเดียที่เปลี่ยนแปลงไปทําให้วงจรชีวิตของสินค้าประเภทเฟอร์นิเจอร์ในอินเดีย ลดลงจาก 8-10 ปี เหลือเพียง 5-7 ปี 

 

โดยเมื่อวันที่  28-30 พฤศจิกายน 2566  ได้มีการจัดงาน World Furniture Expo (WOFX) งานแสดงสินค้าเฟอร์นิเจอร์ประเภท Business to Business ที่ใหญ่ที่สุดงานหนึ่งของเมืองมุมไบ ซึ่งมีผู้ประกอบการด้านเฟอร์นิเจอร์ กว่า 145 รายจาก 19 รัฐของอินเดีย และ 13 ประเทศเข้าร่วมงาน และเป็นผู้ประกอบการจากประเทศไทยถึง 14 ราย โดยที่เฟอร์นิเจอร์ของไทยที่นํามาแสดงในงาน มีรูปลักษณ์การออกแบบที่ทันสมัย สวยงาม ใช้วัสดุที่ eco-friendly และมีราคาสูงกว่าเฟอร์นิเจอร์ทั่วไป กลุ่มลูกค้าของเฟอร์นิเจอร์ไทยส่วนมากเป็นกลุ่มมีกําลังซื้อสูง

 

ช่องทางการจัดจําหน่ายผลิตภัณฑ์เฟอร์นิเจอร์ของไทยที่คาดว่าน่าจะเหมาะสมกับตลาดเฟอร์นิเจอร์อินเดีย โดยเฉพาะในเมืองใหญ่ คือ (1) นําผลิตภัณฑ์เฟอร์นิเจอร์มาจัดแสดงในงานแสดงสินค้าลักษณะ Business to Business เช่น WOFX (2) นําเสนอผลิตภัณฑ์เฟอร์นิเจอร์ไปยังบริษัทผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ บริษัทรับตกแต่งภายในของอินเดียโดยตรง หรือ (3) ในกรณีที่ผู้ประกอบการไทยมีตัวแทนจําหน่ายอยู่ในอินเดีย อาจพิจารณานําผลิตภัณฑ์เฟอร์นิเจอร์ไปแสดงหรือจําหน่ายในศูนย์การค้าชั้นนําของเมือง เพื่อเปิดโอกาสในการเข้าถึงกลุ่มลูกค้าเป้าหมายได้มากขึ้น (ข้อมูล สถานกงสุลใหญ่ ณ เมืองมุมไบ)

 

ที่มา globthailand

วันที่ 29 ธันวาคม 2566